Maandag 13 augustus
Vanmorgen kwam de verpleegster tijdens mijn ontbijt overleggen wat het plan van deze dag is. Timo mag voor het eerst in bad..! Daar wil mama natuurlijk graag bij zijn, dus dat moment spreken we af. Dat doen we om 9 uur, voor je voedingsmoment. Je vind het heerlijk in bad, maar wel met een hydrofiel luier om je lijfje heen. Zonder schrik je een beetje en beweeg je je armen en benen ongecontroleerd. Na het badje even aan de borst gedronken bij mama. ‘s Middags hebben jullie allebei voor het eerst uit een flesje gedronken en dat deden jullie al heel goed. Timo drinkt op dit moment 8x 37ml en Liva 8x 33ml. Dit wordt berekend aan de hand van de gewichten van de kids.
Verder hebben Jos en ik een plan gemaakt. Mike is stabiel in Groningen, dus Jos komt morgen voor een dag en een nacht naar Den Haag. Eindelijk zien we elkaar dan weer een keer en ziet Jos Liva en Timo weer. Ook kan Jos dan bij het familiegesprek met de kinderarts aanwezig zijn. Dan ga ik woensdag met Jos mee voor een dag en nacht in Groningen en word ik donderdag weer opgehaald door opa van Zoen.
Dinsdag 14 augustus
Via m’n werk en opa van zoen heb ik even geregeld dat we eigen flesjes voor Liva en Timo hebben gekocht.
Vandaag mocht Liva voor het eerst in bad..! Ook Liva kreeg een hydrofiel luier om haar lijfje en bleek dat ze dat wel erg fijn vond. Net zoals haar broertje. Daarna mocht Liva ook even aan de borst drinken. Het lukt wel, maar is erg vermoeiend voor haar.
Rond lunchtijd was Jos daar…!! Ohhhh wat fijn..!! Heerlijk om weer even te knuffelen en elkaar te zien..! ❤️ Snel zijn we ook bij Liva en Timo gaan kijken..! Gek hoor als je ze een week niet hebt gezien. Het familiegesprek met de artsen was fijn. Even een update over Mike. Ze leven hier heel erg mee en houden contact met de artsen in Groningen, maar horen graag van ons als er iets veranderd in de situatie. Verder zijn de uitslagen van de hoofdecho’s van Liva en Timo helemaal goed. Niks bijzonders op te zien en daarom hoeft deze niet nogmaals gedaan te worden. Als ze 35 weken zijn (morgen) mogen ze van de monitor af. Ze laten geen gekke dingen zien op de monitor, dus daarom verwachten ze dat dit snel gaat gebeuren. Verder zijn de artsen echt heel erg tevreden over deze 2 knappe baby’s.
‘s Middags kwamen opa en oma van zoen met Joeri langs en tante Linda, ome Sam en Rosa en Vinz waren er ook. Zij kwamen net terug van vakantie en hebben op afstand heel erg met ons meegeleefd en wilden ons natuurlijk graag even zien. Boven in het Ronald McDonald huis hebben we met elkaar beschuit met muisjes gegeten en een bakkie gedaan. Dit was wel even gezellig met elkaar. De kids waren heel blij elkaar weer te zien en speelden heerlijk met elkaar. Jos is even samen met tante Linda en ome Sam bij Liva en Timo gaan kijken. Kinderen onder de 16 jaar (behalve eigen broertjes en zusjes), mogen niet op de neonatologie afdeling komen. Ik merkte dat ik wat moeite had met het geluidsniveau van de spelende kinderen. Dit viel heel erg mee, maar bij mij kwam dit heel hard binnen. Toen Jos terug kwam, heb ik gevraagd mij meteen terug te brengen naar mijn kamer met de rolstoel, ik had namelijk het gevoel dat ik ging flauwvallen. Het werd me allemaal te veel. Hierdoor ben ik best wel in paniek geraakt. Ik kon alleen maar denken; als ik dit al niet aankan, hoe kan ik dan straks voor 3 baby’s en een peuter zorgen..? Joeri kwam nog even gedag zeggen in mijn kamer. Dit was een erg emotioneel moment. Ik was al verdrietig door de paniek die me overviel en Joeri merkt ook zeker aan mij dat ik anders ben. Hij heeft dan ook momenten, zoals nu, dat hij geen gedag wil zeggen tegen mij en het liefst zo snel mogelijk weer met opa en oma meegaat. Dat doet mijn moederhart pijn, maar ik snap het wel. Het is voor hem ook allemaal heel wat en ik ben nu even niet de moeder die hij gewend is te hebben, ook al doe ik zo mijn best. Ik heb hierom heel erg veel gehuild. Heel lief reed opa van zoen altijd nog even met de auto een stukje richting het raam van mijn kamer, zodat we nog konden zwaaien. Jos heeft eten gehaald en na het eten zijn we naar Liva en Timo gegaan. Ik kwam niet zo goed meer uit mijn verdriet en angst en had echt even afleiding nodig om er uit te stappen. Samen hebben Jos en ik heerlijk bij Liva en Timo gezeten en geknuffeld. Jos heeft met Liva en Timo samen gebuideld. Dat was lang geleden. Ik heb kleding voor de kids uitgezocht en in de bakken onderin hun kastjes gelegd.
Toen we van plan waren om lekker te gaan slapen ( ik moest wel eerst nog even kolven) werd ik gebeld door een kinderarts uit Groningen. Deze vertelde mij dat Mike weer ziek geworden was. Hij dipte de hele avond al in zijn ademhaling en ze hadden hem weer aan de beademing moeten leggen. Wij twijfelden meteen wat we moesten doen. Als je kind ziek is, wil je bij hem zijn. Daarom zijn we alle spullen voor mij gaan pakken die ik nodig had om daar te overnachten. Ik heb nog even gekolfd voordat we in de auto zouden stappen. De verpleegster heeft heel lief gezorgd voor een kolf, die ik mee kon nemen, wat brood en wat drinken voor onderweg. De verpleging was wel een beetje bezorgd om ons dat wij nu midden in de nacht en toch wel een beetje in shock dat Mike nu weer ziek geworden is, dat hele eind naar Groningen gingen rijden. We moesten dan ook beloven dat we voorzichtig zouden doen en dat we zouden bellen als we aangekomen waren. De verpleegster van Liva en Timo heeft mij in een rolstoel naar de auto gebracht en spullen getild. Jos heeft tassen getild en de rollator geduwd. Om 1 uur/ half 2 zaten we in de auto. Ik voelde meteen dat dit een pittige rit zou gaan worden voor mij. Gelukkig heb ik bijna de hele rit kunnen slapen, waardoor ik er niet veel van meegekregen heb.
In Groningen aangekomen reed Jos mij midden in de nacht door het verlaten ziekenhuis. Ik kreeg er een heel naar gevoel bij. Wat een ouderwets en donker ziekenhuis. Aangekomen bij Mike schrok ik best wel van de situatie daar. Alle kindjes op de neonatologie daar liggen op 1 zaal, dat had Jos mij natuurlijk wel verteld, maar nu zag ik t met eigen ogen. Echt een wereld van verschil met hoe heerlijk rustig Liva en Timo op een eigen suite liggen. En daar zag ik mijn lieve kleine mannetje liggen, vechtend tegen de infectie. Wat zag hij er ziek uit..! En wat onwijs gek om hem (weer) te zien. Ik heb hem nog niet eerder goed kunnen bekijken. Dit realiseren deed me veel pijn. Na al die tijd in mijn buik, vlak na de geboorte uit elkaar gerukt! We zijn eventjes gebleven, ik heb nog even gekolfd en daarna naar het Ronald McDonald huis gegaan waar Jos logeert om even een paar uur te slapen.
Woensdag 15 augustus
Hoe het met Mike gaat verder deze dagen kunnen jullie lezen in Jos z’n blog.
Ik vond het echt heerlijk om lekker met Mike te kunnen buidelen..! Eindelijk lichamelijk verbinding en contact kunnen maken met mijn eigen kind dat nu anderhalve week oud is. Te bizar voor woorden, maar helaas is het zo. Ik geniet met volle teugen van dit moment. Ik geef Mike alle liefde die ik in me heb tijdens dit buidel moment.
Met Den Haag bel ik ook even vandaag om te vragen hoe het met Liva en Timo gaat. Het gaat goed. Ze hebben sinds vandaag ook kleding aan i.p.v. alleen een romper. Ze mogen nog niet van de monitor af, omdat ze eerst een bepaald aantal uur moeten laten zien dat ze het ook goed blijven doen als ze op hun rug liggen. Dus dat wordt nu bekeken.
Donderdag 16 augustus
Eigenlijk zou ik vandaag opgehaald worden, maar ik blijf wat langer nu Mike zo ziek is en Liva en Timo het goed doen in Den Haag. Het blijft erg moeilijk om te moeten kiezen tussen je kinderen voor je gevoel, maar daar zullen we vanaf nu mee moeten gaan dealen denk ik.
Toen ik vannacht tijdens één van mijn nachtelijke kolfbeurten inlogde op het babybeeld account van Liva en Timo zag ik dat ze samen in 1 couveuse lagen te slapen..! ❤️ Ahhh wat fijn dat de verpleging zo goed voor ze zorgt en ook realiseert dat zij elkaar even nodig hebben voor geborgenheid, nu ik er niet ben.
Na een gesprek met maatschappelijk werkster in Groningen, is duidelijk geworden dat wij nu even voor mij moeten gaan zorgen. Ik ben nog echt heel erg zwak en op deze manier ga ik het straks niet redden. Daarom heb ik besloten het LUMC te bellen en mijn verhaal te doen. De artsen en mensen van dit ziekenhuis zijn nog zo betrokken, bellen regelmatig, waardoor ik me bij hun op de juiste plek voel. Nadat de telefoniste mijn situatie overlegd heeft met de gynaecoloog die mij begeleid heeft en de bevalling heeft gedaan, werd besloten dat ik morgen meteen mag langskomen. Ze nemen dan alle tijd voor me, zullen me medisch onderzoeken en met me praten om een plan te maken wat nodig is om aan te gaan sterken. Ook worden de lactatiekundige en maatschappelijk werkster ingeschakeld die in het voortraject ook betrokken waren bij ons. Heel fijn gevoel dat ik gehoord word!!
Weer heerlijk met Mike gebuideld. Net zo fijn als gister..! Wat ben ik blij dat ik even wat langer bij hem kan zijn.
Nog even bellen met Den Haag om te vragen hoe het daar met de 2 anderen gaat en te vertellen hoe het er hier voor staat allemaal. Dit was een heel emotioneel telefoongesprek, vooral doordat ik vertelde over mijn situatie. Daar op de afdeling kennen ze mij ondertussen zo goed, dat ze ook wel gezien hebben dat het nog niet zo goed gaat met mij. De verpleegster van Liva en Timo die ik aan de telefoon had, had ook een brok in haar keel. Liva en Timo zijn vanaf vandaag van de monitor af. Nu hebben ze alleen nog maar hun sonde. Wat een goed nieuws en wat knap van deze 2 kleintjes.
Vrijdag 17 augustus
’s Ochtends heb ik nog alle liefde en positieve energie aan mijn lieve, kleine, zieke Mike gegeven die ik in mij heb om hem dat mee te geven voor de komende dagen dat ik niet bij hem ben. Ik heb veel tegen hem gepraat en merk dat hij daar rustig van wordt.
Opa van zoen komt mij ophalen en gaat met mij mee naar het LUMC. Pittig dagje. Rond half 4 waren wij in het LUMC. Eerst een goed gesprek met de lactatiekundige. Ze heeft me even wat goede tips gegeven en wat positieve energie. Daarna werd er bloed afgenomen en kwam de maatschappelijk werkster, waar ik mijn hele verhaal bij gedaan heb. Toen hoorde ik dat helaas mijn gynaecoloog vanmiddag naar huis was gegaan met een migraine aanval. Ze had aangegeven dat ze dat echt heel vervelend vond voor mij, maar het kon niet anders. Met een andere arts heel lang gepraat, ik was blij dat mijn maatschappelijk werkster daarbij aanwezig was. Zij kon de dingen wat duidelijker schetsen wat ik nodig heb en wat mijn vragen zijn, dan dat ik dat op dit moment kan. Gelukkig is mijn bloeduitslag voor mijn hb gehalte goed. Een 4e bloedtransfusie is dus niet nodig. Wel wordt er nog een keer bloed geprikt om te kijken welke rol de zwangerschapsvergiftiging nog speelt in mijn lichaam. Ook dit blijkt zich prima op te lossen. Het zal er dus echt op aankomen dat ik moet gaan aansterken in deze hectische emotionele rollercoaster, door voor mezelf te kiezen nu onze kids nog opgevangen worden in ziekenhuizen. Ik zal een heel duidelijk dagschema moeten gaan creëren met veel slaap en rustmomenten.
Na dit ziekenhuisbezoek, besloten om een nacht in mijn eigen bed te gaan slapen en even flink met Joeri te gaan knuffelen..!! Dit was een goede beslissing en ohhhh wat was dat even fijn. ❤️
mijlpaal van vandaag:
Timo weegt 2020 gram en is dus boven de 2 kilo..!!
Zaterdag 18 augustus
Na een heerlijke ochtend met Joeri, gingen Opa en Joeri vandaag weer naar Groningen toe om even lekker bij papa te spelen en om tante Linda op te halen, die heeft een nachtje bij Jos geslapen.
Tante Marina kwam naar mij toe om mij te helpen met spullen pakken en alles weer mee te nemen naar Den Haag. Begin van de middag waren we daar. Natuurlijk zijn we als eerste even gaan kijken bij onze 2 schatjes! Wat liggen ze er heerlijk bij. En wat zijn ze groot geworden en al veranderd. Tante Marina heeft mijn spullen uitgepakt en mijn kamer weer leefbaar ingericht met mijn aanwijzingen. Al snel kwam de verpleegster met Timo in haar armen en zijn flesje en zei tegen mij; ‘ Wil jij zijn flesje geven.? ‘ Dat vond ik eigenlijk heel spannend, maar wilde ik wel graag. Hij is nog zo klein en ik moet het echt nog leren. Joeri heeft bij mij alleen maar aan de borst gedronken en die heb ik pas flesjes gegeven vanaf een maand of 7 denk. Dus voor mij is dit echt nieuw. Maar hij deed het heel erg goed. Hij verslikte zich 1 keer. Terwijl ik de fles gaf, kwam de verpleegster met een open bedje aan met kruiken. Hij mag de couveuse uit..! En ik mag een gehaakte dekentje uitzoeken die gemaakt is door de haakoma’s van het JKZ. leuk..! Dit ziet er echt al heel anders uit..!
Mooie mijlpaal om mee te maken..!
Zondag 19 augustus
Met de verpleging heb ik mijn rustschema overlegd. ‘s Ochtends als ik in mijn kamer zit te ontbijten, komen ze met mij overleggen hoe laat ik bij een verzorgingsmoment kan zijn, heel fijn. Deze ochtend doe ik rustig aan, ik ben erg moe van de afgelopen dagen. Aan het einde van de ochtend kom ik op de kamer bij Liva en Timo. Liva mag vandaag ook in een open bedje i.p.v. couveuse..! Nog wel met een warmtematras i.p.v. kruiken. Dit om haar nog even wat beter warm te houden. Ik geef vandaag voor het eerst een flesje aan Liva. Ook zij doet het al goed, maar knoeit er wat meer mee dan Timo. Hetgeen wat ze niet opgedronken krijgen uit de fles, krijgen ze via de sonde.
Timo is vandaag weer lekker in bad geweest en dat heb ik gefilmd, foto’s genomen en goed meegekeken hoe de verpleegster dat doet.
Na deze verzorgingsmomenten heb ik even lekker met mijn beide schatjes gebuideld. Heerlijk weer om even huid op huid contact te hebben, na deze afgelopen hectische, emotionele dagen. ❤️