De zwangerschap

Even een stapje terug… Bij acht weken zwangerschap waren we op de fiets onderweg naar de verloskundige en bespraken we de mogelijkheid dat het weleens een tweeling zou kunnen zijn. “Hoeveel tweelingen ken jij nou eigenlijk” zei Laura. Dat is waar, het gebeurt niet vaak. Tijdens de echo zei de verloskundige al na een paar tellen: “oké, ik zie twee kindjes maar ik moet even goed kijken want volgens mij zie ik er nog één” (die blik in haar ogen op dat moment zullen we ook nooit meer vergeten). Kijk maar even goed inderdaad… Het zijn er inderdaad drie en alle hartjes kloppen. Wij hadden beide de slappe lach, dat hebben wij weer. We zijn vanaf de praktijk niet naar huis gegaan om te eten, koken wordt niks vanavond. Dan maar naar de snackbar. Hier hebben we even een tijdje in shock gezeten, wat overkomt ons nou weer. Nog steeds de slappe lach en zo zijn we eigenlijk ook gaan slapen.

De volgende morgen was er toch vooral paniek, vooral bij Laura. Hoe kun je nou in hemelsnaam drie kinderen in je buik hebben, twee oké maar drie? Paniek is geen goede raadgever, dus zo snel mogelijk een afspraak gemaakt bij de afdeling verloskunde in het LUMC. Uiteraard zat het weekend er tussen maar maandag konden we gelukkig terecht. De eerste echo. Het blijkt dat het er inderdaad drie zijn en dat het de meest gunstige vorm van een drieling zwangerschap is. De kindjes hebben alle drie een eigen vruchtzakje met een eigen placenta. Het eerste gesprek. Gelukkig stelde de informatie die wij kregen ons gerust, maar het was ook verwarrend. De nadruk wordt vooral gelegd op de risico’s die er zijn. Om die risico’s te verkleinen hebben we de keus gekregen om na een aantal weken zwangerschap het aantal te reduceren van drie naar twee. Dit was voor ons geen optie. Als de natuur anders beslist oké, maar zelf die keus maken is onmogelijk in onze ogen.

We hebben in de eerste maand nadat we het wisten wel geworsteld met het feit dat we niet echt blij konden zijn over de zwangerschap. De heftigheid van de boodschap, de paniek die je kunt ervaren en de praktische zaken die op je af komen, kunnen er voor zorgen dat het een negatieve lading krijgt. Dit hebben we op een gegeven moment van ons afgeschud en omgezet in dankbaarheid en blijdschap over het feit dat dit ons gegeven is en ons leven enorm zal verrijken op alle denkbare manieren.

Gedurende de hele zwangerschap worden we begeleid in het LUMC. Een drieling zwangerschap is automatisch medisch. Je wordt door je eigen verloskundige direct overgedragen naar het ziekenhuis. In ons geval het LUMC, hier zit in onze regio de specialisatie voor meerlingzwangerschappen. De eerste 24 weken hebben we elke twee weken een afspraak met de gynaecoloog en een korte echo om te kijken hoe onze drie wondertjes zich ontwikkelen. Vanaf 24 weken elke twee weken een groei echo met aangesloten een afspraak bij de gynaecoloog. Ze gaan qua groei en gewicht bizar gelijk op. Ze verdelen netjes de beschikbare buit en houden hierbij ook nog rekening met mama, want die gaat gek genoeg makkelijker door de zwangerschap dan bij die van Joeri. De kindjes liggen alle drie netjes op de gemiddelde groeicurve van een eenling. De uitgebreide echo’s waren bij twaalf weken (nek plooi meting) en bij negentien weken (twintig weken echo).

Tussendoor hebben we in onze eigen verloskundige praktijk nog een pret-echo laten doen voor de geslachtsbepaling. Erg leuk om die meiden weer te zien en zij vonden het ook gaaf om het te doen. Het bepalen van het geslacht is echter wel wat lastiger bij een drieling dan bij een eenling. Gelukkig namen ze er de tijd voor en nadat ook de laatste baby zich eindelijk kenbaar had gemaakt, was de uitslag als volgt: twee jongens en één meisje. Nu nog een manier vinden om de geslachten te delen met familie en vrienden, er was inmiddels al een poultje gemaakt. Het werd een Gender-reveal-party bij ons thuis. Drie mega ballonnen met confetti in de kleur van het geslacht en een lekkere slagroomtaart. Joeri mocht de ballonnen doorprikken, dat vond hij echt genieten. Uiteraard hebben we de spanning erin gehouden door het meisje als laatst kenbaar te maken. Zij liet zich tijdens de echo trouwens ook het laatste zien. Wat een weelde, twee jongens en een meisje erbij. Compleet.

 

In april zijn we met Joeri nog een weekje op vakantie geweest. Quality time met z’n drieën zolang het nog kan. We beseffen dat we ons in een fase van relatieve rust bevinden, al valt er natuurlijk genoeg te regelen en voor te bereiden. Gelukkig voor papa, werkt mama in een babywinkel en is de lijst met spullen snel gemaakt. Ook een andere auto, daar heeft mama vanuit haar expertise wel ideeën over. Drie maxi cosi’s en een autostoel voor Joeri past niet meer in de Fabia. Joeri zou eerst naar een grotere kamer gaan maar door de komst van drie baby’s krijgen zij even voorrang. Joeri slaapt inmiddels wel in een grote jongens bed!

Vorige maand hebben we een rondleiding gekregen op de afdeling Neonatologie in het LUMC. Hier komen onze kindjes terecht als ze net geboren zijn. Een drieling zwangerschap leidt per definitie tot vroeggeboorte en afhankelijk van hoe vroeg ze geboren worden, is de hulp die ze hier ontvangen intensief of minder intensief. Je kunt je voorstellen dat bij een vroeggeboorte de omgeving en de functie van de baarmoeder nagebootst moet worden. Dit zal er toe leiden dat ze een periode in de couveuse doorbrengen.  De mogelijkheid bestaat dat op het moment suprême de  kindjes niet in het LUMC gehuisvest kunnen worden omdat er geen plek is voor drie tegelijk. Er zijn twaalf ziekenhuizen in Nederland die over zo’n afdeling beschikken. Dit impliceert gelijk ook dat je er rekening mee moet houden dat de bevalling buiten je eigen regio kan plaatsvinden.

De laatste afspraken met de gynaecologen gingen vooral over de bevalling. Voor ons was meteen aan het begin van de zwangerschap al duidelijk, ondanks dat het een drieling is, dat wij graag voor een natuurlijke bevalling willen gaan. Toen er bij de eerste afspraak dan ook gesproken werd over een keizersnede hebben we dat meteen aangegeven. Nu dat moment steeds dichterbij komt, hebben we daar dus veel over gepraat en besproken wat de risico’s daarvan zijn. We moeten er namelijk wel rekening mee houden dat als het tijdens een natuurlijke bevalling niet goed gaat met bijv. het 2e of 3e kindje en er snel gehandeld moet worden, dat er dan toch een spoedkeizersnede wordt voorbereid. In de buik liggen 2 kindjes onderaan naast elkaar en 1 kindje ligt er dwars bovenop. Nu bleek met de groei echo bij 28 weken zwangerschap dat het kindje wat het laagste lag in volkomen stuitligging lag. Het kindje daarnaast wel netjes in hoofdligging. Door deze ligging is onze situatie met wens tot natuurlijk bevallen besproken in een artsenoverleg. De kans dat er door de kindjes nog gedraaid kan worden schatten ze namelijk erg klein in. En natuurlijk bevallen met een drieling waarvan de 1e in een stuit ligt, heeft niet de voorkeur. Vandaag hadden we de 30 weken groeiecho en tot ieders verbazing blijkt het kindje dat in stuit lag gedraaid te zijn naar hoofdligging. We zijn helemaal blij! De gynaecoloog was ook blij verrast. Ze had al een slechtnieuwsgesprek voorbereid, omdat in het artsenoverleg besloten was dat in de vorige ligging van de kindjes de risico’s te groot waren voor natuurlijk bevallen. Nu is natuurlijk bevallen zeker weer een optie 🙂 . De kindjes waren alle 3 ook weer mooi gegroeid in de afgelopen 2 weken. Ze buigen iets af van de gemiddelde groeilijn, maar dat is heel logisch met een drieling.

Het wordt nu wel echt zwaarder voor mama, de ene dag meer dan de andere dag. De kindjes groeien goed dus de buik van mama ook. Ze doen het alle vier ongelofelijk goed! De ochtenden gaan nog goed, maar in de middag en de avond is de energie er niet meer. We proberen het nu zo te organiseren dat er aan het eind van de middag altijd iemand extra bij is om een handje te helpen. Zo komt niet alles op papa’s schouders terecht, als hij uit zijn werk komt. Daarnaast hebben we sinds kort een schoonmaakster. Het kamertje is klaar en ze zijn van harte welkom maar ze moeten nog even blijven zitten… Heel onwerkelijk om de drie wiegjes naast elkaar te zien staan en te beseffen dat er straks drie mensjes zijn die wij onze liefde mogen geven.