Mighty Mike – de ontknoping

Maandag 20 augustus. Vandaag was papa weer vroeg bij jou. Er zou bloed worden afgenomen door het lab. Dit stond verkeerd in de planning waardoor de verpleegster het zelf deed en opstuurde. Het duurde dus nog even voordat er een uitslag bekend zou zijn. Bart, Tamara, Lana en Abel kwamen langs in het ziekenhuis om melk voor jou te brengen, dit hadden ze de avond ervoor bij mama opgehaald in Den Haag. Zei waren op doorreis naar Emmen. ’s Middags heeft papa weer wat tijd voor zichzelf genomen en een wasje gedraaid. Papa leeft in zijn eigen bubbel: Ronald McDonald huis – ziekenhuis – supermarkt. Mama leeft net zo goed in haar eigen bubbel: Kolven – kolven – kolven. Papa belde naar de IC, je infectiewaarde is verlaagd van 86 naar 28, super. Je bloedplaatjes spiegel was hoger. Je hoeft niet meer onder de blauwe lamp. ’s Avonds gebuideld. Je was goed wakker na het buidelen dus mocht papa jou voor het eerst een flesje geven. Je dronk 17 van de 19ml op. Echt knap van je kanjer! Trotse papa, hij heeft het trots verteld aan andere ouders in het huis.

Dinsdag 21 augustus. De verpleegster deed ’s morgens voor de 2e maal een gehoortest bij jou. Deze was weer niet gelukt. Papa vond dit wel spannend. Je had in het JKZ per ongeluk een dubbele dosis antibiotica gehad, dit zou gevolgen kunnen hebben voor je gehoor. Een verpleegster van het JKZ ging naar familie in Friesland vandaag. Zij heeft eerst moedermelk opgehaald bij mama en dit meegenomen zodat papa maar een klein stukje hoefde te rijden voor de melk. Superlief. Om 13:00uur was papa weer bij jou met de melk. Even geluncht in het huis en om 15:00uur had papa een afspraak met maatschappelijk werk. Papa kon zijn verhaal even doen en zij vond dat papa het goed deed. Zei gaf aan dat papa best meer foto’s mocht delen van jou, ook al zie je er ziek uit op de foto’s. Jij bent nu eenmaal ziek en het leidt ook tot meer begrip van de omgeving voor papa’s situatie. Dit vind papa wel moeilijk. ’s Avonds eerst wat gegeten in het ziekenhuis met andere papa’s en mama’s en daarna weer naar jou toe. De verpleegster was voor de 3e maal de gehoortest aan het doen. Weer niet gelukt. Papa heeft zijn twijfels over de betrouwbaarheid van deze test. Timo en Liva hebben dezelfde test gehad en die ging bij beide in één keer goed. Lekker geknuffeld en een flesje gegeven. Het laatste beetje in je bedje, je gaf wat melk terug.

Woensdag 22 augustus. Papa was net op tijd bij je om je te troosten bij het afnemen van je bloed. Je hebt grote druppels bloed aan je hieltje die ze weg schrapen met een buisje. Je temperatuur was goed. Papa zag dat je hartslag aan de hoge kant was. Je was te moe voor een flesje dus kreeg je je melk via de maagsonde. Je kleur is niet goed. Papa heeft in het huis geluncht en wat geprobeerd te slapen nadat hij Joeri had gesproken via de telefoon. ’s Middags slapen is niet weggelegd voor papa. Op tijd naar het ziekenhuis voor het wekelijkse artsengesprek. Je mag waarschijnlijk begin volgende week weg, als je laat zien dat je zonder de infuusvoeding kan. Dus volledig op moedermelk. De arts is tevreden over je. Wat dat ook mogen betekenen. Na het gesprek is papa naar een park gefietst op de leenfiets. Gewoon om wat in de zon te zitten en wezenloos voor zich uit te staren. Heerlijk diner voor één gemaakt met zalm in het huis. Je bent vandaag trouwens geslaagd voor de gehoortest! Jippie, geen gehoorbeschadiging. Je infectiewaarde is verder afgenomen van 28 naar 9. Je bloedplaatjes zijn exponentieel gestegen. Welterusten Mikey.

Donderdag 23 augustus. Papa heeft geprobeerd om uit te slapen. Wasje gedraaid, rustig ontbeten, gedoucht en geschoren. Even bij jou geweest, luiertje, flesje. Opa koos belde dat hij er was, hij heeft melk voor jou opgehaald bij mama en is nu hier. We zijn bij jou geweest en ik heb hem verteld wat er allemaal nog op jou lijfje zat aan slangetjes en draden. We hebben samen geluncht in het ziekenhuis en daarna gewandeld naar het RmcD huis voor een kop koffie. Opa uitgezwaaid en weer bij jou geweest. Ze waren net weer een nieuw infuus bij jou aan het plaatsen, dit keer in je linker voet. Rot om te zien, wel nodig helaas. Je moet nog een aantal dagen antibiotica en je krijgt nog een klein beetje voeding via het infuus. ’s Middags is papa weer in het park geweest, ze waren aan het opbouwen voor het Noorderzon festival. Zag er gezellig uit. Hier even met mama gebeld en doorgenomen wat de situatie hier is en in Den Haag. Er staat weer een verhuizing voor de deur en papa en mama vinden het moeilijk te bepalen wat voor ons gezin de meest ideale situatie is als jij weer naar het Westen komt. De papa en mama van Senn hebben een grote pan pasta gemaakt en papa mocht lekker mee smikkelen. ’s Avonds lekker gebuideld. Je dronk al 20ml uit je flesje. Tijdens het verschonen plaste je je bedje nat, papa was trots! Vandaag heeft papa geregeld dat Joeri een nachtje komt logeren, zin in! Je broer mist papa en mama heel erg, opa en oma hebben verteld dat hij het nog steeds goed doet maar dat hij zo nu en dan erg verdrietig is. Nu verdient hij even de meeste aandacht. Welterusten kanjer.

Vrijdag 24 augustus. Rare dag vandaag. Er is wat onduidelijkheid bij papa wanneer je mag verhuizen en waarheen. De arts zei vanmorgen dat je naar Den Haag mag en naar Leiderdorp, net wat papa en mama willen. Papa en mama weten het niet zo goed. We merken dat de afstand een rol speelt in de besluitvorming. Er is onbegrip en irritatie. Papa heeft weinig zin om in het RmcD huis in Den Haag te gaan met het hele gezin. Tegelijkertijd is het moeilijk voor mama om de Neonatologie in Den Haag te verlaten. Als we voor Leiderdorp kiezen kunnen we vanuit huis gaan leven maar de vraag is of ze daar alle drie terecht kunnen. Papa hoorde dat jij het weekend nog in Groningen moet blijven en na het weekend wsl wel mocht verhuizen. Papa en mama kiezen voor Leiderdorp, dit betekent dat Liva ,Timo en mama in het weekend al verhuisd worden. Joeri is er vandaag! Dat is heel gezellig. Hij zoekt contact met de andere kinderen in het huis. We zijn samen in de speeltuin geweest. Wat een mooi ventje is het toch. Opa en oma van Zoen hebben Joeri meegenomen, zij sliepen in een hotel vlakbij en Joeri lekker bij papa in bed. Joeri en papa hebben een gezellige avond gehad. Papa is alleen ’s morgens bij jou geweest, ik heb je uitgelegd waarom en denk dat je het wel begrijpt. Fijn om te zien dat het beter met je gaat lieve Mike. Het einde van ons avontuur in Groningen is in zicht.

Zaterdag 25 augustus – de ontknoping. De dag rustig begonnen, wakker geworden naast jouw grote broer. Joeri had papa bijna het bed uit gewerkt. Tijdens het ontbijt kwamen opa en oma ons weer vergezellen. Buurman Marco en Natasja halen vandaag melk op in Den Haag en komen naar Groningen. Mama is al afscheid aan het nemen van de lieve verpleegsters in het JKZ. Ook zij gaat weer verhuizen. Om 10:30uur werd bekend dat Liva en Timo rond 13:00uur met de ambulance naar Leiderdorp gaan. In Groningen maakten we ons op om naar jou toe te gaan. Om 11:00uur werd papa gebeld door een verpleegster dat ook jij vandaag naar Leiderdorp mocht en dat de ambulance er over 10minuten zou zijn. Uhhhh… ok…?! Papa was in shock. “Wacht wel op mij, het is ook 10minuten lopen en ik kom zo snel mogelijk”. Snel nog een rugtas gepakt om jouw persoonlijke spullen van de afdeling mee te nemen en tegelijkertijd mama geappt over deze verrassende ontwikkeling. Onderweg Marco gebeld dat het melktransport afgelast wordt, gelukkig was hij nog niet heel lang onderweg. Toen we aankwamen, waren jouw spullen al ingepakt door de verpleegster.  De arts heeft papa bijgepraat. Leiderdorp heeft gebeld dat er een derde plekje is en in Groningen vinden ze jou plotseling toch klaar voor een nieuwe verhuizing. Nog even met jou gepraat en toen kwamen de ambulance medewerkers. Zij vertelde dat er iemand mee mocht in de ambulance. Oma wilde dit graag doen voor jou. Joeri kreeg een beer met dezelfde kleren aan als de ambulance medewerkers. We hebben jou en oma even voor 12:00uur uitgezwaaid. Nu gaat alles heel snel voor papa. Afscheid nemen van de verpleegsters. Opa koos had een flink stuk zelfgemaakte kaas meegenomen toen hij hier was. Deze had ik mee als bedankje voor de verpleegsters. Dit vonden zij een erg origineel en lekker bedankje. Op de afdeling snel afscheid nemen van andere ouders die er waren. Papa moest de kamer in het RMcD huis nog schoon achter laten en uitchecken. Dit was nog even een klusje… Papa besloot om de tijd te nemen hiervoor. Na het schoonmaken keek papa op zijn telefoon en zag de foto’s van de afgelopen 1,5 uur. Mama tijdens de verhuizing, samen met Liva en Timo in de ambulance, oma en Mike aangekomen in Leiderdorp, mama aangekomen in Leiderdorp, de ambulances uit Groningen en Den Haag naast elkaar bij de ambulance ingang, de hereniging van de drieling op de nieuwe kamer op de moeder en kind afdeling, mama herenigd met Mike… Papa heeft tranen met tuiten gehuild van geluk toen hij dit allemaal voorbij zag komen, hoe bijzonder is het dat het allemaal zo samenkomt na weken van onzekerheid en spanning. Kippenvel. Ontlading. Afscheid van het RMcD huis. Papa en Joeri reden achter opa aan naar Leiderdorp. Joeri sliep na 5 minuten al. Wat fijn ook voor jouw lieve broer dat papa en mama er weer kunnen zijn voor hem. Om 17:30 kwamen wij aan in Leiderdorp. Weer gehuild van geluk, dit keer omdat we allemaal weer samen waren. Papa zag dat je alweer een nieuw infuus had gekregen en dat je erg moe was van de verhuizing. Jij ligt in een gesloten, verwarmd bedje, nog wel aan de monitor. Je krijgt nog t/m woensdag antibiotica via het infuus. Het voelt voor papa als thuis komen. Hij heeft die avond gelijk de vlag uitgehangen met 2 blauwe en een roze ballon.

Mikey, wat een bijzondere, heftige en ook intense 2,5 week hebben wij samen gehad op de intensive care in Groningen. Rustig liet je de golven infecties en antibiotica over je heen komen en dapper vocht je om er weer bovenop te komen. Weer heb je ons versteld doen staan, dit keer door snel te herstellen van je infecties en te zorgen dat we als gezin weer bij elkaar konden zijn. Je zal voor altijd een speciaal plekje in papa’s hart hebben lieve Mikey.

Mighty Mike!