De bevalling

Donderdag 2 augustus begon het avontuur pas echt. De gynaecoloog had besloten dat ziekenhuisopname noodzakelijk was vanwege de  combinatie van een te hoge bloeddruk en eiwitten in de urine. Dit heet zwangererschapsvergiftiging. Ik was aan het werk toen Laura belde. Het zat er al een beetje aan te komen maar als dan de telefoon gaat, weet je dat het echt begonnen is. Zo snel mogelijk naar huis en thuis samen wat spullen bij elkaar gezocht. Joeri logeerde die dag bij Ome Jack en tante Lynn dus we hadden de handen vrij. Op naar het geboortehuis van het LUMC. We kwamen op kamer 27 van het Geboortehuis 2. Laura werd langzaam maar zeker geïnstalleerd en onderzocht. Bloedprikken, infuusje aanleggen, bloeddruk controleren. Gaande weg de dag werd duidelijk dat Laura moest blijven tot aan de bevalling. Donderdag waren we in de veronderstelling dat dit nog wel een aantal dagen zou gaan duren voordat het zover was. We hebben samen overnacht. Als je al van slapen kunt spreken, het bloedprikken etc gaat ’s nachts gewoon door.

Vrijdag zag ik Laura gaandeweg de dag steeds zieker worden. Er werd een katheter geplaatst om de vochthuishouding te controleren. Het vasthouden van vocht hoort ook bij het ziektebeeld. Dat betekende dus bedrust. Vrijdagmorgen is Joeri nog langs geweest. In de avond werd duidelijk dat de bevalling bij voorkeur zaterdag zou gaan plaatsvinden. Laura was krachten aan het verliezen en de wens om vaginaal te bevallen zou wellicht in gevaar kunnen komen. De termijn van 33 weken en 3 dagen was tenslotte ook al heel mooi voor een 3-ling. Daarnaast had Laura sterk het gevoel dat het zaterdag moest gebeuren.  Gelukkig ging de gynaecoloog hier in mee. ‘S nachts stond de internist nog aan het bed omdat Laura extra zouten moest krijgen via een infuus. Dit leverde ook weer extra prikjes op tbv bloedonderzoek. Weer geen goede nachtrust helaas.

Zaterdag, spannende dag. Joeri kwam langs in de morgen. De onderzoeken gingen door en tegelijkertijd werd duidelijk dat er 2 plekjes vrijgemaakt konden worden op de NICU. Dit betekent dat niet alle drie de kindjes plek hebben in het LUMC. In het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag zijn wel drie plekken beschikbaar op één kamer. Voorafgaand aan de bevalling kwam de internist nog langs omdat Laura haar zout waarden te snel waren gestegen en het infuus er direct uit moest. Eerst verhuisd naar een andere kamer en om ongeveer 17:00uur wordt het vruchtzakje van het meisje doorgeprikt. Op dat moment had de baarmoeder al 3cm ontsluiting. Laura krijgt via het infuus een hormoon dat de ontsluitingsweeën opwekt. Onze eigen verloskundige, Lana, was erbij om ons te ondersteunen in alle hectiek. Het zou een drukke bedoening worden met gynaecologen, verpleegkundigen en kinderartsen. Nadat Laura rustig een tijdje ontsluitingsweeën zat weg te puffen, werd gekeken hoeveel cm er was. Ze schrokken een beetje dat er al zo snel 8cm  ontsluiting was en alles werd snel in gereedheid gebracht. Per kind stond er een team van artsen/verpleegkundigen klaar in de ruimte naast de verloskamer om de premature kindjes op te vangen en te beoordelen. De ontsluitingsweeën heeft Laura weggepuft met behulp van TENS. Dit is pijnbestrijding via elektrische prikkels in je onderrug. Werkte perfect voor haar. De persweeën en het baren  heeft ze zonder pijnbestrijding gedaan. Het was supermooi om haar te zien tijdens het hele proces. Dit was haar moment en ze deed het zoals niemand anders dat zou kunnen. Een vaginale bevalling van een drieling is al redelijk uniek, maar het schijnbare gemak waarmee Laura haar kindjes baarde deed alle aanwezigen versteld staan.

Daar was ze dan, Liva, papa’s prinsesje werd om 22:02 uur geboren. Mike om 22:20 uur en Timo om 22:32 uur. Timo moest geholpen worden door aan de beentjes te trekken ivm stuitligging. De bevalling was voor hem het zwaarste. Liva en Mike zijn binnen twee uur na de bevalling op transport gegaan met de ambulance naar Den Haag. Timo is een nacht op de NICU van het LUMC gebleven omdat hij te zwak was. Na de bevalling begon Laura veel bloed te verliezen door de drie wonden die de placenta’s achter lieten. Zij moest met spoed naar de OK zodat de baarmoeder van binnen onderzocht kon worden. Onder narcose. Heftige momenten, het hele gezin wordt direct uit elkaar gerukt.

Laura was 2,1 liter bloed verloren. Ik ben die nacht bij haar en Timo gebleven. Tante Marina en Debby zijn om 3 uur ’s nachts nog gaan kijken in Den Haag waar Liva en Mike terecht zijn gekomen. Superlief.